IPv6 inschakelen en configureren: volledige handleiding

HTTP is de sleutel tot communicatie op het internet. Methoden van het HTTP-protocol stellen clients in staat verzoeken naar servers te sturen en servers om antwoorden terug te sturen. Elke website op het World Wide Web gebruikt HTTP-requests. Daarom is het essentieel om ze te begrijpen. Dit artikel behandelt het concept van HTTP-requests, hun structuur, veelgebruikte methoden en voorbeelden uit de praktijk. Dit helpt om te begrijpen hoe het web functioneert. Wat is een HTTP-request? Een HTTP-request is een bericht waarin een client – zoals een webbrowser – de host op de server om een specifieke resource vraagt. Clients gebruiken URL’s in HTTP-requests om aan te geven welke resources ze van de server willen opvragen. Componenten van een HTTP-request Elke HTTP-request bestaat uit drie hoofdcomponenten: Request line Headers Message body Request Line De request line is de eerste regel van een HTTP-request. Deze initialiseert een actie op de server. De request line geeft aan welke HTTP-methode en HTTP-versie de client gebruikt. Naast de methode bevat de request line een URI of URL. Voorbeeld van een request line: GET /index.html HTTP/1.1 Headers De headers volgen direct na de request line. Ze geven extra informatie van de client aan de server. Headers bevatten o.a. informatie over de host, de user agent, taalvoorkeuren en meer. De server gebruikt deze gegevens om de browser en het besturingssysteem van de client te identificeren. HTTP-headers zijn hoofdlettergevoelig, gevolgd door een dubbele punt en een waarde. Voorbeeld van HTTP-request headers: Host: example.com User-Agent: Mozilla/5.0 (Windows NT 10.0; Win64; x64) AppleWebKit/537.36 (KHTML, like Gecko) Chrome/92.0.4515.107 Safari/537.36 Accept: application/json, text/plain, */* Accept-Language: en-US,en;q=0.9 Accept-Encoding: gzip, deflate, br Connection: keep-alive Message Body Het message body-gedeelte wordt gebruikt om data naar de server te sturen. Het is optioneel: niet elke HTTP-request bevat een body. Of een body wordt gebruikt, hangt af van de HTTP-methode. Requests die een body bevatten gebruiken meestal POST, bijvoorbeeld om formulierdata te versturen. De server verwerkt deze data verder. Veelgebruikte HTTP-methoden Een HTTP-request verbindt de client met de server. Redenen hiervoor kunnen zijn: een resource opvragen nieuwe data versturen bestaande data wijzigen data verwijderen Hieronder de belangrijkste en meest gebruikte methoden: 4.1 GET – Resources ophalen De meest gebruikte HTTP-methode is GET, waarmee de server om specifieke data wordt gevraagd. Elke keer dat een gebruiker een webpagina opent, stuurt de browser een GET-request om de benodigde content op te halen. Eigenschappen van GET: cacheable safe idempotent GET kan alleen bestaande data ophalen — het verandert niets aan de server. POST – Data versturen Wanneer een client data naar de server moet sturen (bijv. formulieren, uploads), wordt POST gebruikt. De body bevat de verzonden gegevens. Meerdere POST-requests kunnen meerdere nieuwe resources creëren. PUT – Resources bijwerken PUT lijkt op POST, maar: POST = nieuwe data creëren PUT = bestaande data vervangen De client moet de volledige nieuwe versie van de resource meesturen. PUT is idempotent – dezelfde request meerdere keren uitvoeren levert hetzelfde resultaat op. DELETE – Resources verwijderen DELETE laat de server weten dat een bepaalde resource moet worden verwijderd. Als het verwijderen is gelukt, stuurt de server een bevestiging terug. DELETE is eveneens idempotent. Wat is een HTTP-response? Wanneer de server een antwoord terugstuurt op een HTTP-request, heet dat een HTTP-response. Net als een request bestaat deze uit drie delen: Status line Headers Message body Status Line Deze bevat: HTTP-versie Statuscode Statusbericht Headers Response headers bevatten extra informatie zoals: datum en tijd content-type serverdetails cache-instructies Body De body bevat de daadwerkelijke gegevens die naar de client worden teruggestuurd, zoals: HTML JSON XML afbeeldingen bestanden Statuscodes en hun betekenis HTTP-statuscodes geven aan hoe de server de aanvraag heeft verwerkt. Ze bestaan uit drie cijfers, waarbij het eerste cijfer de categorie bepaalt: Codegroep Beschrijving 1xx Informatief – verwerking gaat door 2xx Succes – verzoek correct verwerkt 3xx Redirect – extra acties vereist 4xx Clientfout – probleem aan clientzijde 5xx Serverfout – probleem aan serverzijde HTTP-headers en hun belang Headers bevatten cruciale informatie voor de communicatie tussen client en server. Ze zijn essentieel voor webfunctionaliteit. Host-identificatie Headers geven aan welk domein door de server wordt gehost. Caching Expires en Cache-Control bepalen hoe lang content wordt opgeslagen. Cookiebeheer Headers zoals Set-Cookie en Cookie houden gebruikerssessies bij. Beveiliging Headers zoals Authorization en Content-Security-Policy beschermen webapplicaties. Response-controle Headers geven aan of een request succesvol was of niet. Praktische voorbeelden van HTTP-requests De voorbeelden hieronder gebruiken Python en de requests-bibliotheek. GET import requests response = requests.get("https://api.example.com/data",                         params={"param1": "value1", "param2": "value2"}) print(response.status_code) print(response.json()) POST import requests url = "https://api.example.com/users" data = {     "username": "newuser",     "email": "newuser@example.com",     "password": "securepassword" } response = requests.post(url, json=data) if response.status_code == 201:     print("User created successfully:", response.json()) else:     print("Error:", response.status_code, response.text) PUT import requests url = "https://api.example.com/users/123" data = {     "username": "updateduser",     "email": "updateduser@example.com" } response = requests.put(url, json=data) if response.status_code == 200:     print("User updated successfully:", response.json()) else:     print("Error:", response.status_code, response.text) DELETE import requests url = "https://api.example.com/users/123" response = requests.delete(url) if response.status_code == 204:     print("User deleted successfully.") else:     print("Error:", response.status_code, response.text) Conclusie HTTP-requests spelen een cruciale rol bij webinteracties. Daarom is het belangrijk om de verschillende methoden te kennen en te begrijpen hoe ze werken. Het kiezen van de juiste methode zorgt voor efficiënte communicatie tussen client en server en verbetert de prestaties van webapplicaties.

De opdracht nslookup is een veelgebruikt hulpprogramma om DNS-records (Domain Name System) op te vragen. Het helpt netwerkbeheerders bij het oplossen van DNS-gerelateerde problemen door hen in staat te stellen verschillende query’s uit te voeren, van het vinden van IP-adressen die aan domeinnamen zijn gekoppeld tot het raadplegen van specifieke DNS-servers. Deze handleiding leidt u door de basis van het gebruik van nslookup op zowel Linux- als Windows-systemen. In deze handleiding leert u: De basis-syntaxis en opties van nslookup Hoe u eenvoudige DNS-query’s uitvoert Hoe u mail exchange (MX)-records ophaalt Hoe u omgekeerde DNS-query’s uitvoert Hoe u specifieke DNS-servers raadpleegt Hoe u de niet-interactieve modus gebruikt Aan het einde van deze handleiding bent u vertrouwd met de meest gebruikte en nuttige nslookup-opdrachten voor effectieve DNS-probleemoplossing. Basis-syntaxis en opties van nslookup De basis-syntaxis van de nslookup-opdracht is eenvoudig: nslookup [opties] [domein] Hieronder vindt u een overzicht van de meest gebruikte opties: Geen parameters: opent de interactieve modus waarin u meerdere query’s kunt invoeren. [domein]: voert een DNS-query uit voor de opgegeven domeinnaam. -type=[record_type]: specificeert het type DNS-record dat u wilt opvragen (bijv. A, MX, AAAA, enz.). [server]: specificeert een DNS-server om te gebruiken in plaats van de standaardserver van het systeem. Voorbeeld: nslookup example.com Met deze opdracht wordt een DNS-query uitgevoerd voor "example.com" met de standaard-DNS-server. Veelgebruikte opties voor nslookup -query=A: vraagt het IP-adres op (standaard recordtype) -query=MX: haalt mail exchange-records op -query=AAAA: vraagt IPv6-adressen op -timeout=[seconden]: stelt een time-out in voor de reactie -debug: toont gedetailleerde informatie over het queryproces Een eenvoudige DNS-query uitvoeren Een van de meest voorkomende toepassingen van nslookup is het omzetten van domeinnamen naar IP-adressen. Stapsgewijze handleiding voor het uitvoeren van een eenvoudige DNS-query: Open de terminal of de opdrachtprompt. Typ de nslookup-opdracht gevolgd door de domeinnaam: nslookup google.com Uitvoer: In dit voorbeeld heeft de DNS-server op 8.8.8.8 (de openbare DNS-server van Google) het IP-adres 142.250.65.238 voor google.com teruggegeven. nslookup gebruiken om MX-records op te halen De mail exchange (MX)-records van een domein geven aan welke mailservers verantwoordelijk zijn voor het ontvangen van e-mails namens dat domein. Om MX-records op te halen met nslookup: Gebruik de optie -type=MX om aan te geven dat u MX-records wilt ophalen.     nslookup -query=MX gmail.com De uitvoer toont de MX-records, inclusief de mailservers en hun prioriteit: Server: 8.8.8.8 Address: 8.8.8.8#53 Non-authoritative answer: gmail.com mail exchanger = 20 alt2.gmail-smtp-in.l.google.com.. gmail.com mail exchanger = 10 alt1.gmail-smtp-in.l.google.com. In dit geval worden de mailservers voor gmail.com vermeld met hun prioriteiten. Hoe lager het getal, hoe hoger de prioriteit. Omgekeerde DNS-query’s uitvoeren Een omgekeerde DNS-query vertaalt een IP-adres naar de bijbehorende domeinnaam. Dit is handig om te achterhalen welk domein bij een bepaald IP-adres hoort. Om een omgekeerde DNS-query uit te voeren, voert u het IP-adres in bij de nslookup-opdracht: nslookup 142.250.65.238 De uitvoer toont de domeinnaam die aan het IP-adres is gekoppeld: Non-authoritative answer: 238.65.250.142.in-addr.arpa name = lga25s73-in-f14.1e100.net. In dit voorbeeld wordt het IP-adres 142.250.65.238 omgezet naar lga25s73-in-f14.1e100.net, onderdeel van de infrastructuur van Google. Specifieke DNS-servers raadplegen Standaard gebruikt nslookup de DNS-server die in het systeem is geconfigureerd om query’s uit te voeren. U kunt echter ook een andere DNS-server opgeven indien nodig. Om een specifieke DNS-server te raadplegen, voegt u het IP-adres van de server toe aan de opdracht: nslookup example.com 1.1.1.1 De opdracht raadpleegt de DNS-server 1.1.1.1 (de DNS van Cloudflare) voor het domein example.com: Server: 1.1.1.1 Address: 1.1.1.1#53 Non-authoritative answer: Name: example.com Address: 93.184.215.14 Dit stelt u in staat om DNS-resolutie vanaf verschillende servers te testen. De niet-interactieve modus in nslookup gebruiken In de niet-interactieve modus kunt u meerdere query’s uitvoeren zonder de interactieve shell van nslookup te openen. Dit is handig voor scripting of geautomatiseerde taken. Om nslookup niet-interactief te gebruiken, geeft u eenvoudig de domeinnaam en optioneel de server op in één opdracht: nslookup example.com 8.8.8.8 De uitvoer wordt direct weergegeven zonder dat de interactieve modus wordt geopend: Server: 8.8.8.8 Address: 8.8.8.8#53 Non-authoritative answer: Name: example.com Address: 93.184.215.14 Deze methode is efficiënt wanneer u snel DNS-records wilt opvragen zonder verdere invoer. Conclusie De nslookup-opdracht is een krachtig en flexibel hulpmiddel voor het uitvoeren van DNS-query’s. Of u nu domeinen oplost, MX-records ophaalt of omgekeerde zoekopdrachten uitvoert, nslookup is een essentieel commando voor netwerkbeheerders. Door de opties en syntaxis te beheersen, kunt u nslookup effectief gebruiken op zowel Linux- als Windows-systemen. Samengevat hebben we in deze handleiding behandeld: Het uitvoeren van eenvoudige DNS-query’s Het ophalen van MX-records Het uitvoeren van omgekeerde DNS-query’s Het raadplegen van specifieke DNS-servers Het gebruik van de niet-interactieve modus

Het internet schakelt geleidelijk over naar IPv6 en steeds meer websites, applicaties en apparaten maken er gebruik van. Maar alleen een IPv6-adres hebben is niet genoeg. Om alles goed te laten werken, moet DNS correct worden geconfigureerd — zowel aan de serverzijde als op uw eigen computer. Zonder DNS werkt er niets: de browser weet simpelweg niet waar hij de aanvraag naartoe moet sturen. Dit is vooral belangrijk bij IPv6. Als u vergeet de vereiste DNS-records in te stellen, wordt uw website onzichtbaar voor veel gebruikers en kunnen zelfs eerder goed werkende inhoud en diensten stoppen met functioneren. Hoe te controleren of uw internetprovider IPv6 ondersteunt Deze handleiding is alleen relevant als uw internetprovider IPv6 ondersteunt. Linux-gebaseerd besturingssysteem Voer de volgende opdracht uit: ip -6 addr show Als u interface-adressen ziet die beginnen met 2xxx: of 3xxx:, ondersteunt uw provider IPv6. macOS Gebruik de opdracht: ifconfig Als uw provider een IPv6-adres toewijst, ziet het er ongeveer zo uit: Windows Open de opdrachtprompt door op Win + R te drukken en typ vervolgens cmd. Voer de volgende opdracht in: ipconfig U zou een uitvoer moeten zien die er ongeveer zo uitziet: Wat is DNS voor IPv6 en waarom is het belangrijk? DNS is als het adresboek van het internet. Wanneer een gebruiker een websiteadres typt, weet de browser niet waar hij heen moet — hij heeft een IP-adres nodig. DNS vertaalt leesbare adressen in numerieke IP-adressen die door apparaten en netwerken kunnen worden gebruikt. U moet DNS voor IPv6 op twee plaatsen configureren: 1. Op de server (waar uw website of dienst wordt gehost) Dit stelt browsers in staat uw website via IPv6 te vinden. Als de DNS-zone van uw domein geen AAAA-record bevat met het IPv6-adres van de server, weten browsers niet dat ze het nieuwe protocol kunnen gebruiken om uw site te bereiken. Hierdoor kan de site traag laden of helemaal niet werken voor gebruikers met alleen IPv6-toegang. 2. Aan de clientzijde (uw computer of router) Uw computer moet ook weten welke DNS-server moet worden gebruikt om websiteadressen in IPv6-formaat op te lossen. Als uw computer of router geen toegang heeft tot een DNS-server die IPv6 ondersteunt, zal deze de website niet kunnen openen, zelfs niet als uw internetprovider IPv6 ondersteunt. U moet DNS voor IPv6 configureren zodat internet snel, betrouwbaar en zonder onderbrekingen blijft werken onder het nieuwe protocol. Zonder juiste configuratie is IPv6 misschien beschikbaar, maar niet functioneel. De beste openbare IPv6-DNS-servers Om stabiele en snelle prestaties te garanderen, moet je apparaat weten welke DNS-server het moet raadplegen. Meestal regelt de router dit: hij ontvangt de instellingen van je provider en distribueert ze binnen het netwerk. Maar als je provider geen IPv6 ondersteunt of als zijn DNS onstabiel is, kun je handmatig openbare DNS-servers opgeven die IPv6 ondersteunen. Hier zijn gratis en betrouwbare adressen die wereldwijd beschikbaar zijn: Naam Primair IPv6-DNS-adres Secundair IPv6-DNS-adres Google DNS 2001:4860:4860::8888 2001:4860:4860::8844 Cloudflare 2606:4700:4700::1111 2606:4700:4700::1001 Quad9 2620:fe::fe 2620:fe::9 OpenDNS 2620:119:35::35 2620:119:53::53 Al deze diensten: ondersteunen IPv6 zonder extra configuratie, reageren snel op verzoeken wereldwijd, beschermen tegen valse en schadelijke websites (vooral Quad9 en OpenDNS). Wanneer DNS handmatig instellen Volg de onderstaande instructies als een van de volgende situaties van toepassing is: Je apparaat ontvangt geen DNS-serverinstellingen automatisch. Je provider ondersteunt IPv6 niet op DNS-niveau. Websites laden traag of geven “adres niet gevonden”-fouten. De volgende secties leggen uit hoe je DNS-servers handmatig configureert. Het duurt slechts een paar minuten en resulteert in een stabiele, foutloze internetverbinding. DNS IPv6 configureren in Windows Als je internettoegang hebt maar websites niet laden, weet Windows mogelijk niet welke DNS-server moet worden gebruikt voor IPv6. Je kunt dit eenvoudig oplossen door handmatig de juiste adressen in te stellen. Deze methode werkt zowel in Windows 10 als 11 — de interface is vrijwel identiek. Open Netwerkverbindingen: druk op Win + R, typ ncpa.cpl en druk op Enter. Er verschijnt een venster met alle verbindingen (Ethernet, Wi-Fi, enz.). Zoek je actieve verbinding. Meestal heet deze “LAN-verbinding” of “Draadloos netwerk”. Klik met de rechtermuisknop → kies Eigenschappen. Kies Internet Protocol versie 6 (TCP/IPv6). Zoek deze regel in de lijst met componenten en klik op de knop Eigenschappen. Voer de DNS-servers handmatig in: Selecteer Gebruik de volgende DNS-serveradressen. Typ: Voorkeur: 2001:4860:4860::8888 Alternatief: 2001:4860:4860::8844 Sla je instellingen op. Klik op OK → OK en sluit het venster. Windows gebruikt nu de opgegeven DNS-servers voor IPv6-verbindingen. DNS IPv6 configureren in Linux De configuratie van DNS in Linux hangt af van de editie die u gebruikt (desktop of server) en van het gebruikte netwerkbeheersysteem (NetworkManager, systemd-networkd of handmatige configuratie). Om ervoor te zorgen dat alles correct werkt met IPv6, moet u bepalen welk onderdeel verantwoordelijk is voor netwerkbeheer en DNS in uw systeem en vervolgens de juiste configuratiemethode kiezen. Hoe te bepalen welk systeem uw distributie gebruikt Open een terminal en voer uit: nmcli device Als de opdracht een lijst van interfaces en hun status teruggeeft, gebruikt u NetworkManager. Als nmcli niet is geïnstalleerd, probeer dan: networkctl Als u interfaces ziet met de status routable of configured, gebruikt u systemd-networkd. Ubuntu Desktop, Fedora, Manjaro — met NetworkManager Als u een grafische omgeving gebruikt (GNOME, KDE, Xfce) en een netwerksymbool in het paneel ziet, gebruikt u waarschijnlijk NetworkManager. Via GUI: Ga naar Instellingen → Netwerk → Selecteer actieve verbinding → IPv6. In de DNS-sectie: Schakel de modus over naar “Handmatig” of “Geavanceerd”. Voer DNS-adressen in, bijvoorbeeld: 2001:4860:4860::8888 en 2001:4860:4860::8844. Sla op en herstart de verbinding. Via terminal: nmcli connection modify eth0 ipv6.dns "2001:4860:4860::8888 2001:4860:4860::8844" nmcli connection modify eth0 ipv6.ignore-auto-dns yes nmcli connection up eth0 Vervang eth0 door de daadwerkelijke interfacenaam (controleer met nmcli device). Ubuntu Server (18.04+, 20.04+, 22.04+) — met Netplan In de serveredities van Ubuntu wordt Netplan gebruikt om configuraties voor systemd-networkd te genereren. Open het configuratiebestand, bijvoorbeeld: sudo nano /etc/netplan/01-netcfg.yaml Voeg IPv6-adressen toe in de sectie nameservers. Zorg ervoor dat u strikt de YAML-indeling volgt — gebruik alleen spaties, geen tabs. Meestal zijn inspringingen veelvouden van 4 spaties. In het veld addresses voert u het IPv6-adres in met /64. In het veld gateway6 voert u de gateway in — verwijder de laatste groep van uw IPv6-adres en vervang deze door 1 om het gateway-adres te krijgen. network: version: 2 ethernets: eth0: dhcp4: true dhcp4-overrides: use-dns: false dhcp6: false addresses: - 2001:0db8:a::0370/64 gateway6: 2001:0db8:a::1       match: macaddress: <insert your machine’s MAC address> nameservers: addresses: - 2001:4860:4860::8888 - 2001:4860:4860::8844 Pas de wijzigingen toe: sudo netplan apply Controleer na het toepassen van de wijzigingen of de juiste DNS-servers worden gebruikt. Als het veld DNS Servers onjuiste servers toont, worden deze waarschijnlijk automatisch toegewezen via DHCP. Schakel dit uit als volgt: Zorg dat het YAML-bestand de juiste rechten heeft: sudo chmod 600 /etc/netplan/01-netcfg.yaml Verwijder het oude resolv.conf-bestand en maak een symbolische link: sudo rm -f /etc/resolv.conf sudo ln -s /run/systemd/resolve/resolv.conf /etc/resolv.conf Als u de foutmelding “Unable to resolve host” krijgt, voeg dan de hostnaam toe aan /etc/hosts: HOSTNAME=$(hostname) sudo sed -i "/127.0.1.1/d" /etc/hosts echo "127.0.1.1 $HOSTNAME" | sudo tee -a /etc/hosts Schakel systemd-resolved in (indien nog niet actief): sudo systemctl enable systemd-resolved --now Pas de configuratie toe en herstart de services: sudo netplan apply sudo systemctl restart systemd-networkd sudo systemctl restart systemd-resolved Controleer het resultaat opnieuw: resolvectl status resolvectl dns Op dit punt moet de DHCP-gebaseerde DNS volledig zijn uitgeschakeld. Moderne systemen met systemd-resolved Als uw systeem systemd-resolved direct gebruikt (bijv. Arch Linux of Ubuntu met systemd), kunt u DNS definiëren via het configuratiebestand. Open het configuratiebestand: sudo nano /etc/systemd/resolved.conf Voeg de volgende regels toe: [Resolve] DNS=2001:4860:4860::8888 2001:4860:4860::8844 FallbackDNS=2606:4700:4700::1111 Herstart de service: sudo systemctl restart systemd-resolved Handmatige configuratie via resolv.conf — als niets anders werkt Soms is het eenvoudiger om wijzigingen rechtstreeks in /etc/resolv.conf aan te brengen, vooral op minimale systemen of containers. Open het bestand: sudo nano /etc/resolv.conf Voeg de volgende regels toe: nameserver 2001:4860:4860::8888 nameserver 2001:4860:4860::8844 Houd er rekening mee dat het systeem dit bestand vaak overschrijft. Om de instellingen te behouden: sudo chattr +i /etc/resolv.conf IPv6-DNS configureren op een router Als u al IPv6-DNS hebt geconfigureerd op uw server en pc, maar de site nog steeds niet opent via het nieuwe protocol, controleer dan de routerinstellingen. De router verdeelt het internet en geeft apparaten door waar ze DNS-verzoeken moeten verzenden. Als er geen IPv6-compatibele DNS-servers zijn ingesteld op de router, kunnen uw thuisapparaten nog steeds het oude protocol gebruiken — zelfs als de provider al naar IPv6 is overgeschakeld. Waar IPv6-DNS-instellingen te vinden zijn Dit hangt af van het model, maar het gebruikelijke pad is: Routerinstellingen → Internet / WAN → IPv6 → DNS. Als er een apart DNS-tabblad is, open het. Sommige modellen verbergen deze parameters onder Geavanceerd. Voorbeeld: TP-Link Router Ga naar de routerinterface: 192.168.0.1 of tplinkwifi.net Voer uw gebruikersnaam en wachtwoord in Ga naar Geavanceerd → IPv6 Schakel IPv6 in — dit is meestal standaard uitgeschakeld Controleer in de WAN-instellingen DNS-server handmatig configureren Voer uw gekozen IPv6-DNS-adressen in, bijvoorbeeld: 2001:4860:4860::8888 2001:4860:4860::8844 Sla de wijzigingen op en start de router opnieuw op. Voorbeeld: Keenetic Router Ga naar my.keenetic.net Selecteer in het menu Internet → Verbinding Open het tabblad DNS-servers Selecteer Handmatig Voer IPv6-adressen in (bijv. Google DNS) Pas de wijzigingen toe en start de router opnieuw op Wat te doen als DNS IPv6 niet accepteert Controleer of uw router IPv6 ondersteunt (niet alle oudere modellen doen dat). Zorg ervoor dat uw provider een globaal IPv6-adres heeft toegewezen (en niet alleen fe80::). Probeer de firmware van uw router bij te werken — dit lost het probleem vaak op. DNS over IPv6 testen Het testen van DNS over IPv6 is eenvoudig — zowel in een browser als via de terminal. Het duurt slechts enkele minuten en helpt snel te identificeren waar het probleem zich bevindt: in de DNS, het netwerk of IPv6 zelf. In de browser De eenvoudigste methode is om een testsite te openen: test-ipv6.com De pagina toont: Of er een IPv6-verbinding is. Welk protocol standaard wordt gebruikt (IPv4 of IPv6). Of DNS over IPv6 werkt. Of populaire websites AAAA-records hebben. Als alles groen is, werkt het goed. Als er een fout is, geeft de site aan wat het probleem is. In de terminal (Linux, macOS) Controleer het AAAA-DNS-record: dig AAAA google.com Als het antwoord een IPv6-adres bevat (bijv. 2a00:1450:4009::200e), dan werkt DNS over IPv6. Controleer welke DNS-servers worden gebruikt: resolvectl status Hiermee ziet u de actieve interfaces en DNS-servers (inclusief IPv6). Controleer of verkeer via IPv6 loopt: ping6 google.com Of: curl -6 https://ifconfig.co Als de opdracht wordt uitgevoerd en een IPv6-adres toont, is de IPv6-verbinding actief. Veelvoorkomende problemen oplossen Hieronder vindt u een overzicht van veelvoorkomende problemen en hun oplossingen bij het configureren van IPv6-DNS: Symptoom Probleem Oplossing Websites laden, maar traag. ping6 werkt, maar ping is sneller. De browser probeert eerst IPv6 en schakelt daarna terug naar IPv4. De DNS-server reageert te traag. Vaak is de standaard-DNS van de provider de boosdoener. Schakel over naar een snelle openbare DNS-server. Zie “DNS IPv6 configureren in Windows” of “DNS IPv6 configureren in Linux”. ping6 google.com → “Name or service not known” De DNS-client ontvangt geen IPv6-antwoorden: verkeerde serveradressen of IPv6 uitgeschakeld op de interface. Controleer of IPv6 actief is met ip -6 addr. Controleer of resolvectl status een IPv6-DNS-server toont. Zo niet, stel er handmatig een in (zie de Windows- of Linux-handleiding). Internet werkt niet meer na netplan apply. Er zit een syntaxisfout in het YAML-bestand of de gateway ontbreekt. Controleer het bestand met netplan try. Als er een fout is, herstel en pas de wijzigingen opnieuw toe. Let op typfouten en inspringingen. Geen actieve verbindingen in Ubuntu GUI. Netplan gebruikt systemd-networkd, terwijl de GUI NetworkManager verwacht. Bewerk Netplan voor een serverconfiguratie of installeer NetworkManager en wijzig renderer: NetworkManager. nslookup -type=AAAA site.com toont “Non-existent domain”. De router heeft geen IPv6-DNS ingesteld of de firmware ondersteunt het protocol niet. Log in op het routerpaneel → “IPv6” → “DNS” → voer Cloudflare of Google DNS in. Werk de firmware bij als de “IPv6”-sectie ontbreekt. Docker-container negeert IPv6-DNS. Docker gebruikt zijn eigen resolv.conf bij het opstarten. Voeg het DNS-adres toe aan /etc/docker/daemon.json of geef het mee bij het starten van de container: docker run --dns 2606:4700:4700::1111 alpine systemd-resolved cachet een SERVFAIL-fout. Een upstream-DNS-server faalde; het mislukte antwoord is gecachet. Wis de cache en wijzig DNS: sudo resolvectl flush-caches sudo systemd-resolve --set-dns=2001:4860:4860::8888 --interface=eth0 Een HTTPS-site laadt alleen via IPv4. Het certificaat bevat alleen een A-record; er is geen AAAA-record. Geef een certificaat uit dat beide IP-versies valideert. Voor Let’s Encrypt: sudo certbot --preferred-challenges http -d site.com -d '*.site.com' ping6 naar lokaal werkt, maar “Network unreachable” naar internet. De provider heeft een prefix toegewezen maar geen gateway (gateway6 ontbreekt). Voeg handmatig een gateway toe: gateway6: 2a03:6f01:1:2::1 pas toe met sudo netplan apply IPv6-adres aanwezig, maar DNS-query’s gaan naar 192.168.0.1. De router distribueert IPv4-DNS via DHCPv6-optie 23; het systeem geeft deze hogere prioriteit. Stel handmatig IPv6-DNS in met de hoogste prioriteit: sudo resolvectl dns-priority eth0 0 dig @2606:4700:4700::1111 google.com werkt, maar dig google.com niet. systemd-resolved luistert op 127.0.0.53, maar een lokale firewall blokkeert DNS-verkeer. Sta uitgaand verkeer op poort 53 toe (UDP en TCP) of schakel UFW uit sudo ufw allow out 53 Vergelijk uw symptoom met de eerste kolom en bekijk de diagnose in de tweede. Voer de opdrachten uit die in de derde kolom worden vermeld en controleer het resultaat. Als het probleem aanhoudt, herhaal de DNS-configuratiestappen. Conclusie De overgang naar IPv6 verloopt langzaam maar is onvermijdelijk. Steeds meer providers wijzen uitsluitend IPv6-adressen toe, meer hostingproviders werken met Dual Stack en meer diensten controleren standaard op IPv6-ondersteuning. Als DNS verkeerd is geconfigureerd, mislukken verbindingen, laden websites niet en stappen gebruikers over op beter werkende diensten. Het goede nieuws? Het duurt slechts 5–10 minuten: Voeg een AAAA-record toe in uw hostingpaneel; Stel betrouwbare openbare DNS-servers in op uw server, router en apparaten; Controleer het resultaat — en vergeet het probleem. IPv6 gaat niet over de toekomst — het zorgt ervoor dat uw website, dienst of thuisnetwerk vandaag al betrouwbaar werkt. En een correct geconfigureerde DNS is uw toegangsbewijs tot dit nieuwe internet. En als u op zoek bent naar een betrouwbare, krachtige en betaalbare oplossing voor uw workflows, biedt Hostman u Linux VPS-hostingopties, waaronder Debian VPS, Ubuntu VPS en VPS CentOS.